Dokument wspomnień

Życie składa się z dwóch bardzo ważnych wydarzeń: narodzin i śmierci. Oba połączone są tym, co ogólnie nazywamy życiem codziennym obfitującym w mniej lub bardziej ekscytujące momenty.
Każdy żyjący ma swoje przeżycia, z którymi dzieli się z bliźnimi lub nie. Ten okres to historia, historia osobista, która jest w jakiś sposób dokumentowana: trochę faktograficznie, ale w większej mierze wspomnieniami osobistymi i wspomnieniami wcześniej wymienionych bliźnich. Jak wiadomo, po latach te wspomnienia ulegają niestety zakłóceniu przez chociażby jednego takiego Niemca – Alzheimera.
Ja ze swej strony, gdy tylko mam możliwości, utrwalam różne chwile obrazami. Drzewiej to była fotografia, a od dłuższego już czasu film. Uważam, że życie jest zbyt piękne, aby historię moją i ludzi mnie otaczających pozostawić „smutnym” fachowcom od dziejów.
Odczuwam miłą satysfakcję, gdy wywołuję miłe wrażenia swoimi zapisami wideo z lat już odległych. Jest to na pewno związane z tym, że byliśmy wówczas dużo młodsi, ładniejsi, weselsi i więcej mogliśmy…
Doszedłem do wniosku, że fotografia, czy jeszcze pełniejszy, bo z dźwiękiem, film dokumentujący nasze chwile, jest jak wino. Im starsze, tym ciekawsze w smaku. Świeżo obrobiony materiał ze świeżych wspomnień, jest dla niektórych odbiorców jakby kwaśny. A to ujęcie coś tam nieciekawego w tuszy odsłoniło, a to wypowiedziane zdanie brzmi jak nieładna plotka, albo też tembr głosu jest jakiś nie nasz. W starym filmie takie momenty już tylko nas śmieszą.
Dzisiaj staję przed problemem, co i kiedy podać? Gdyby chodziło o trunki, to nie miałbym z tym żadnego problemu.
Stare, dojrzałe wino jest dlatego dobre, bo w procesie dojrzewania wytracają się smakowe związki. W filmie jest podobnie. Z mijającym czasem niektórzy występujący w nim „aktorzy” wytracają się z życia i przez to nadają „smak” takiemu dokumentowi.
Proszę wobec tego adresatów minionego wydarzenia, jakim był pogrzeb naszej cioci, o zrozumienie, że nie czekam na pełną dojrzałość tego zapisu i wysyłam plik jeszcze nie archiwalny.
Chciałbym, aby każdy z nas mógł wyobrazić sobie aromat tej rejestracji wtedy, gdy nie będzie miał fizycznych, czyli ziemskich możliwości odbioru fonii i wizji.
Pozdrawiam wszystkich uczestników wszystkich moich dokumentacji ze środkowego odcinka mojego czasu.
Grzegorz – dokumentalista